Het moeras is een kas met een hoge plantproductiviteit. Naast kwelderplanten staat fytoplankton, vergelijkbaar met prairiegras, aan het begin van de voedselketens.
Fytoplankton
Het ontwikkelt zich wonderbaarlijk in kustmoerassen, omdat naast de koolstofdioxide die essentieel is voor de welvaart van planten, de drie elementen (voedingsmineraalzouten, lichtenergie en temperatuur) die nodig zijn voor het leven zo goed mogelijk worden gecombineerd.
Dus tijdens de 3 of 4 uur dat de Witte Zee vol is, ontwikkelt het plankton zich en bij eb zal het de kustwateren verrijken. Het moeras is een goed gevulde "zelfbediening".
Bij opkomend tij is het voedertijd voor het zoöplankton dat komt "grazen op de drijvende weide", maar ook voor de koppotigen (inktvis, inktvis) of de jonge vissen (sardines, ansjovis, makreel, enz.) die ook eten zowel fytoplankton als zoöplankton.
Platvissen, harders, zeebaars of zeebrasem vinden ook hun geluk, op de grond, en voeden zich met alle fauna die uit het zand of de modder komt zodra de zee arriveert.
Het moeras is een schuilplaats. De jongen zitten in de zoutgeulen waar ze met het getij opstijgen. Het risico voor hen is dat ze bij eb vast komen te zitten in een te kleine vijver. De vele vogels die op de site aanwezig zijn, zullen dan formidabele roofdieren zijn.
